आमची अंदमान सहल - भाग २

या तक्त्यात प्रत्येक बर्थवर आमच्या नावाबरोबरच दुस-या एका व्यक्तीचेही नाव दिलेले होते! आमची तिकिटे नक्की झालेली असूनही असे का झाले असावे? मी तक्ता पुन्हा एकदा बारकाईने पाहिला नि मला क्षणात या घोटाळ्याचा उलगडा झाला. एका बर्थवर दोन आरक्षणे होती. दादर ते पुणे आणि पुणे ते चेन्नै. पुण्याला उतरणारे प्रवासी निघून गेले होते, म्हणजे त्या जागा आता चेन्नैपर्यंत फक्त आमच्याच होत्या. मी स्वत:शीच हसलो आणि गाडीत शिरलो.

रेल्वेच्या प्रवासात विशेष काहीच घडले नाही. खिडकीतून बाहर पहाणे, स्टेशन आले की उतरणे, गाडी चालू झाली की धावत्या गाडीत शिरणे आणि कंटाळा आला की वरच्या बर्थवर झोपणे हे सारे प्रकार आळीपाळीने करून झाले. आमच्या शेजारी असलेले पुण्याचे एक कुटुंब अंदमानलाच निघाले होते, त्यांच्याशी थोड्या गप्पा झाल्या. असाच वेळ काढता काढता सकाळची दुपार झाली, दुपारची संध्याकाळ झाली आणि शेवटी एकदाचे ७:४५ झाल्यावर १९तास ३५ मिनिटांचा प्रवास संपवून आम्ही चेन्नैच्या एथंबुरू (Egmore) स्थानकावर उतरलो.

आम्ही रेल्वेस्थानकावर उतरलो खरे, पण आमच्यापुढे आता एक मोठी अडचण होती. आमचे विमान होते दुस-या दिवशी सकाळी सहा वाजता. आणि विमानाची वेळ अशी अडचणीची होती की रात्रीपुरते एखाद्या हॉटेलात राहून दुस-या दिवशी सकाळी विमानतळावर जावे म्हटले तर तेही जमण्यासारखे नव्हते. तेव्हा रात्र अशीच ताटकळत काढण्याशिवाय आम्हाला गत्यंतर नव्हते. रेल्वे स्थानकावरची जत्रा पाहता रात्र तिथल्यापेक्षा विमानतळावर काढणे उत्तम असे वाटल्याने आम्ही तिकडे जाण्याचा निर्णय घेतला. सामान उचलले आणि रात्री ११:१५ वाजताची तांबरमला जाणारी लोकल पकडली. साधारण अर्ध्या तासात विमानतळाशेजारीच असलेल्या तिरुसुलम स्थानकावर आम्ही उतरलो. इथून विमानतळ अगदी जवळच आहे; जवळ म्हणजे किती, तर अगदी हाकेच्या अंतरावर.

आम्ही विमानतळावर पोचलो असलो तरी अजून सहा तास कसे काढायचे हा प्रश्न होताच. तिथे अचानक मला आपण आज सकाळी आंघोळ केली नसल्याची आठवण झाली आणि अस्मादिकांनी तिथल्या बाथरूमात चक्क रात्री बारा वाजता शाही स्नान केले. आयुष्यात मी हजारो वेळा आंघोळ केली असेल, पण चेन्नै विमानतळावर भर रात्री गार पाण्याने केलेली ती आंघोळ मी आयुष्यभर विसरणार नाही!

शेवटी घड्याळाचे काटे सहावर पोचले आणि आमचे विमान ’उडानके लिये तैयार’ असल्याची घोषणा झाली. चेन्नै विमानतळावरून आमचे विमान पोर्टब्लेअरसाठी आकाशात झेपावले तेव्हा घड्याळात साडेसहा होत होते. इकीकडे दिवसाला सुरूवात होत होती तर दुसरीकडे आमच्या रोमहर्षक अंदमान सहलीलाही!