काही(च्या काही) कविता

पाकिस्तानातून आलेला कांदा पाहून
एक मुळा गाजराला म्हटला,
'च्यायला ह्या पाकिस्तान्यांना
मानलं पाहिजे बुवा.
आपल्याला रडवायची एकही संधी
सोडत नाहीत साले.'

'माझा मित्र बनशील का?'
असं एका सुंदर मुलीनं
मला विचारल्यावर
सूट अन टाय घालून,
सिनेमाची महागडी तिकीटे घेऊन,
लाल गुलाबांच्या बुकेसहित
मी तिचा दरवाजा ठोठावला.
दार उघडल्यावर ती
मला म्हणते कशी,
'अरे फेसबुकवर...'

ए राजानं केलेल्या घोटाळ्याचा
भलामोठा आकडा पाहून
आश्चर्यचकित झालेला बंडू
बाबांना म्हटला,
'बाबा, हे सगळे पैसे जर
सगळ्या भारतीयांमधे वाटले
तर प्रत्येकाला किती येतील?'
बाबा म्हणाले,
'उद्या ऑफिसात कॉम्प्युटरवर
पाहून सांगतो हं बाळ!
आपल्या घरच्या गणकयंत्रात
फक्त आठच आकडे आहेत रे!'

नव-याच्या मागे
लागून लागून लागून
पमीनं त्याला शेवटी
नोकरी बदलायला लावलीच.
आता तो आयटीत मरतो,
आणि ती ऐटीत जगते.

हाडं गोठवणार्‍या त्या थंडीत
त्याचा नि तिचा
असे दोन स्वेटर
नकळत एकमेकांच्या जवळ आले.
स्वेटर असले म्हणून काय,
त्यांना उबेची गरज नसते?
काही महिन्यांनी त्यांना
एक स्वेटर झाला.
त्यांनी त्याचं नाव बंडी ठेवलं,
'थंडी'वरून!

या वर्षीचा
आदर्श खासदार पुरस्कार
१०० कोटी लाटणा-या
एका मंत्रीमहोदयांना
'सन्मानपूर्वक' जाहीर झालाय.
त्यांच्या भ्रष्टाचाराचा आकडा
सगळ्यात कमी होता.

परवा सवाईमधे
'कानडाऊ विठ्ठलू' गाणं
एका गायकाने चक्क
'कॅनडाऊ विठ्ठलू' असं गायलं.
गाणं सुरू असताना
माझ्या शेजारची मुलगी
माझ्या कानात म्हटली,
'विट्ठल...
कॅनडाचा होता का?'
मला आताशा पुण्याची
काळजी वाटू लागलीये.